donderdag 22 augustus 2013

Duif is dood





Vrouwen worden het zwakke geslacht genoemd, maar dat lijkt alleen zinvol indien we het over spierkracht hebben. Vrouwen zijn beter bestand tegen pijn en ziekte, en mede daardoor leven ze ook langer: in bejaardentehuizen zijn ze steevast in de meerderheid. Hoe ouder de bewoners, hoe groter het overwicht van vrouwen wordt. De paar overgebleven mannen bevinden zich in een situatie waarvan ze wellicht hun leven lang hebben gedroomd: een paradijs bevolkt door vrouwen. Helaas is de situatie in bejaardentehuizen verre van paradijselijk. De bejaarde mannen hebben doorgaans ook meer oog voor het vrouwelijke personeel dan voor hun leeftijdsgenoten. Alle seksuele revoluties ten spijt, is en blijft seksualiteit onlosmakelijk verbonden met voortplanting, en daar heb je nu eenmaal jonge vrouwen voor nodig. 

Om het evenwicht op hoge leeftijd tussen de geslachten te bewaren, zou het beter zijn dat bij de nestvorming het mannetje wat jonger was dan het vrouwtje, maar ook hier zitten seksualiteit en voortplanting in de weg. Volgens velen zijn het de vrouwen die uiteindelijk kiezen met wie ze een relatie aangaan, maar hoe jong ze ook zijn, ze kiezen meestal een mannelijk exemplaar dat een aantal centimeters groter en een paar jaar ouder is. Kracht en ervaring, daar draait het om. Als middelbare scholier kun je enkel dromen van je knappe klasgenootjes: die zijn voor de jongens uit hogere klassen, zelf zul je het moeten doen met de meisjes uit de brugklas.

Ook op andere gebieden draait de natuur ons steevast een loer. Niet alleen de levensverwachting van onze partner is slecht afgestemd, ook die van onze beste vrienden, de viervoeters, zorgt voor veel verdriet en eenzaamheid. Sommige zeeschildpadden kunnen wel driehonderd jaar oud worden, maar zij zijn niet onze favoriete huisdieren. De dieren die we het liefst om ons heen hebben, honden en katten, worden niet oud. Dierenliefhebbers bevinden zich daarom diverse malen in de situatie van de goochelaar uit de bekende sketch van Toon Hermans: Duif is dood. Duif heeft te lang in het doosje gezeten. Gedomesticeerde poezen en keffertjes leven langer dan woeste tijgers of wolven, maar een jaar of veertien is voor zowel hond als kat een gevorderde leeftijd. 

De katten op de foto heten Cisse en Tsjeng; tijdens hun leven woonden ze in huis bij een facebookvriendin van me, Vera. Zij schreef me:

"Het klikt tussen katten en mij (...) De laatste waren Cisse (...) die is vorig jaar gestorven (vergiftigd door de toenmalige huisbaas) en deze Tsjeng. Allebei een 14 jaar bij mij geweest. Verschillende adressen hebben we gehad. Tsjeng en Cisse sliepen naast mij. Lang sliep Cisse naast mijn hoofdkussen en Tsjeng aan mijn voeten. Toen Cisse dood was nam Tsjeng de plaats van Cisse over. Tsjeng was overal bij me, in de tuin in de keuken, bij het TV kijken, voorheen waren ze samen overal bij me."

Vera is een zeer elegante dame, die in haar jeugd nog aan ballet heeft gedaan. Ik begrijp dus dat het klikt tussen haar en de meest elegantste verschijning uit het dierenrijk, de kat. Honden hebben voor mij altijd model gestaan voor mannelijke eigenschappen, katten voor vrouwelijke. Een hond staat voor kracht, een kat voor gratie. Dat de natuur honden en kanten in beide geslachten beschikbaar stelt, doet aan deze visie niets af. Zoals teven ook hard kunnen blaffen, zo kunnen katers zich ook zeer verleidelijk op een bank neervlijen. Als ooit een dier mocht worden toegelaten op ballet, dan zou het vast een kat zijn. Volgens mij kunnen katten ook op hun tenen staan, net als primaballerina's. 

Katten leven korter, maar daarom leven ze ook intenser. Een boze kat, is echt boos, een aanhalige kat is het meest lieftallige wezen van de schepping: zoals bekend is de kat het dier met de hoogste aaibaarheidsfactor (1), een begrip uitgevonden door de schrijver en kattenliefhebber Rudy Kousbroek. Helemaal onderaan in de aaibaarheidsrij staan wezens zoals bijvoorbeeld stekelvarkens die helemaal niet aaibaar zijn, vervolgens komen dieren die in principe wel aaibaar zijn, zoals schildpadden, maar bij wie het aaien geen zin heeft vanwege het beschermende schild, en daarna volgt de hele stoet dieren met een vacht die uitnodigt tot strelen en woelen, maar helemaal bovenaan staat de kat: het enige dier dat zichzelf liefkozend weet te aaien. De meeste katten delen kopjes uit, andere lopen voelbaar langs je benen, eerst in de ene richting, dan in de andere, tot genot van kat en mens.

Het eerste verlies waarmee we in het leven te maken krijgen, is doorgaans het verlies van een huisdier. Een poes, een hamster, een goudvis. Gisteren was hij nog hier, nu is hij vertrokken met de trein die nooit terugkeert naar het station waar het baasje zit te treuren. 

"Wat Cisse en Tsjeng voor mij betekenden kan ik niet uitdrukken. Ze waren erbij, bij alle lief en leed. En nu is er een streep getrokken onder een groot deel van mijn leven. En dat doet pijn. Ik ben er ziek van. Het zal wel beteren."

- Voor Vera



Noot: 

(1) Rudy Kousbroek, De Aaibaarheidsfactor, Uitgeveij De Harmonie, 1978



Geen opmerkingen:

Een reactie posten