Een hoofddoekje voor het bloeden

(Tekst naar aanleiding van de zg. Opheffing van het Hoofddoekenverbod in Gent)

Heel vroeger, toen ik nog klein ventje was (ik ben trouwens nog niet erg groot) sprak men van een 'potje voetballen'. De jeugd stroomde samen op een grasveld en voetbalde er op los. Dat is er nu niet meer bij, de Vlaamse infrastructuur voorziet nauwelijks in open ruimte, en wie eens een bal verkeerd richt, kan rekenen op een GAS-boete. Om die reden heb ik het potje voetballen maar vervangen door een dagelijks potje armworstelen op het forum van Knack. Ik lever commentaren bij opiniebijdragen, en vervolgens haalt de moderator die weg. Dat gaat zo een keer of drie vier, en vervolgens maak ik er een stukje van.

Gisteren was Bleri Lleshi aan de beurt, vandaag richtte ik mijn pijlen op ene Dajo De Prins. Ik had nog nooit van de persoon gehoord, maar zijn naam zei me dat hij een Nederlander was, alleen Nederlanders met een bepaalde achtergrond (geitenwollen sokken en zo) noemen hun zoon immers Dajo, nietwaar? Mis. Hij blijkt een Belg te zijn. De bijdrage van Dajo ging - zoals het gros van de opiniebijdragen dezer dagen - over de opheffing van het hoofddoekenverbod in Gent. De tekst van Dajo klonk me erg bekend in de oren. Een paar dagen geleden had ik een vergelijkbaar betoog gelezen op de site van Kif Kif, waarbij een desperate poging werd ondernomen om een onaangenaam neveneffect van de rood-groene coup in Gent te omzeilen. Wie islamitische symbolen, attributen of kledingstukken toelaat, moet natuurlijk ook symbolen, attributen en kledingstukken van andere geloofsovertuigingen en maatschappelijke stromingen toelaten. Niet alleen keppeltjes en kruisjes, maar ook kokardes, bedrukte T-shirts en veelkleurige puntmutsen. Eerlijk is eerlijk, we kunnen immers geen onderscheid maken (discrimineren) tussen groepen mensen. Ik las al ergens dat met dit besluit het cordon sanitaire de facto is opgeheven. Ik weet niet meer precies wie de schrijver was, maar hij zei er wel bij dat hij niet op de sportiviteit van Spa Rood en Spa Groen rekende: Wie toestaat dat er wordt gediscrimineerd op geslacht, zal er niet voor terugschrikken om te discrimineren op overtuiging. Ik vrees dat hij gelijk heeft.

Net als de schrijver op de site van Kif Kif, probeerde Gajo (of hoe heet hij ook alweer) uit te leggen dat een hoofddoek iets héél anders is dan een T-shirt.  Ik wees hem (en de lezer) op de overeenkomsten tussen zijn bijdrage en de bijdrage op Kif Kif. Het leek me allemaal vrij voorspelbaar: het wordt duidelijk dat men zichzelf in de voet heeft geschoten met deze opheffing, en tracht nu op onhandige wijze recht te praten wat krom is. Ik zei bij mezelf dat er de komende dagen nog veel van dit soort artikelen zouden verschijnen (ik reken toch minstens op Jantje Blommaert en Malle Ico), en stond er verder niet echt bij stil. Maar mijn reactie werd snel verwijderd, en dat maakte me achterdochtig. Wat ik al zo half en half vermoedde, werd na enig zoekwerk al snel bewaarheid: De Prins is gewoon gelieerd aan Kif Kif, hij is lid van de Raad van Bestuur. Nou zou dat als zodanig geen probleem zijn - in het maatschappelijk debat heeft immers iedereen recht van spreken - indien hij niet, op slinkse wijze, zou hebben gesuggereerd dat hij als onafhankelijk persoon reageerde. Ook mijn onthulling van de band met Kif Kif, werd tot twee keer toe weggehaald.

Mij doet het denken aan de goeie ouwe tijd van de Sovjet-Unie en de DDR. Daar verschenen vaak boze brieven in kranten, geschreven door verontruste burgers, waarin de regering werd aangespoord om waakzaam te zijn voor contrarevolutionaire krachten en desnoods keihard op te treden. Zulke brieven bleken bij naspeuringen steevast te zijn geschreven door trouwe partijleden of zelfs leden van het Kremlin. Er blijkt ook meer dan twintig jaar na de val van de muur niet veel veranderd. Je kunt lachen om de onhandige pogingen van zo'n malle Gajo (of hoe heet die Klojo) om zijn partijkaart en ware aard te verbergen, maar eigenlijk zijn het tekens aan de wand, writings on the wall. Het is al erg dat kranten en tijdschriften een podium bieden aan personen die (in letterlijke zin) geen tegenspraak dulden, maar het wordt angstaanjagend als diezelfde kranten hardnekkig forumbijdragen gaan censureren, waarin  deze lieden worden ontmaskerd. We zijn dan op weg naar het einde van wat de filosoof Karl Popper de Open Samenleving heeft genoemd. We krijgen dan een Gesloten Samenleving, dat wil zeggen een samenleving waarin een kleine elitaire bende bepaalt wat het volk mag weten. Om met een dezer dagen populaire formule te eindigen: Is dat de samenleving die we willen?

Wie is geïnteresseerd in het artikel van Dajo, kan dat hier lezen.