Een Interview met Chriet, of niet
R.I.P. Chriet Titulaer (9 mei 1943 - 25 april 2017)
Men spreekt wel van markante verschijningen. Met zijn kabouterbaard, sjofele kledingstijl en zachte, bijna vloeibare Limburgse g viel de afgelopen weekend op 73-jarige leeftijd overleden sterrenkundige Chriet Titulaer zeker in die categorie. Hij cultiveerde het imago van verstrooide professor omdat hij wist dat het hem goed van pas kwam bij zijn televisieoptredens. Titulaer werd in één klap Neerlans bekendste geleerde toen hij samen met Henk Terlingen ("Apollo Henkie") de eerste maanlanding live becommentarieerde op televisie. Terlingen speelde daarbij het balorige maar nieuwsgierige neefje, Titulaer de guitige maar toch ook strenge professor.
In de daaropvolgende
jaren steeg zijn roem tot ongekende hoogte: als er weer eens een opmerkelijk
wetenschappelijk nieuwtje was, werd hij in de studio uitgenodigd om commentaar
te leveren. Hij werd zo populair dat diverse cabaretiers en komieken hem gingen
imiteren. Een imitatie van Wim de Bie streelde zijn ijdelheid, maar hij was boos toen André van Duin hem bij
een persiflage omdoopte tot 'Tiet Kittelaar'. De persiflage ging de lucht in
tijdens een live-uitzending naar aanleiding van de Firato, een tentoonstelling
gericht op audio- en videoapparatuur. Half Nederland zat voor de buis, Chriet
Titulaer zat in de zaal en was zo van slag dat een gepland interview een kwartier moest
worden uitgesteld.
Titulaer en
interviews, het is een verhaal apart. In het laatste jaar van de middelbare
school kwamen een vriend en ik op het idee om hem te interviewen
voor de schoolkrant. De afspraak werd gemaakt via een oom van die vriend die iemand kende die Chriet Titulaer kende. Ik herinner me dat we op een woensdagavond, terwijl we naar een voetbalwedstrijd
zaten te kijken, plots te horen kregen dat we op zaterdagmiddag werden verwacht in
het Dr. A.F. Philips Observatorium, de sterrenwacht in Eindhoven.
We waren doodzenuwachtig want waar moesten we het in
vredesnaam met Chriet Titulaer over hebben? Over ruimtevaart, natuurlijk, maar we
hadden daar zo weinig verstand van dat we er geen zinnige vraag over konden bedenken. Bij de ingang van het observatorium kregen we te horen
dat we aan het verkeerde adres waren. Chriet Titalaer? Nee, die werkte hier
niet. We waren bijna opgelucht, maar een tweede persoon wist te vertellen dat
Chriet Titulaer inderdaad die middag op het observatorium werd verwacht; hij had
er eigenlijk al moeten zijn, maar hij had veel aan zijn hoofd en stond niet bekend als erg punctueel.
We hadden de
moed al opgegeven toen Chriet Titulaer eindelijk binnen kwam stormen. Ach ja, die afspraak.
Helemaal vergeten. Konden we nog even wachten? Geef die jongens wat te drinken
en geef ze ook wat te lezen. En weg was hij. Een man bracht ons twee bekers
koffie en ook een boek, een populariserend werk over ruimtevaart, geschreven
door - wat dacht u? - Chriet Titulaer.
We hebben Chriet die middag niet meer teruggezien. Het geplande interview werd nooit afgenomen, maar wel
gepubliceerd. Het boek nam ik mee
naar huis en las het in één ruk uit. Chriet Titulaer gaf antwoorden op vragen die ik mezelf nooit had gesteld,
maar die bij nader inzien voor de hand lagen. Ik schreef de vragen uit en
kopieerde de uitleg van Titulaer. De leraar natuurkunde was trots
op ons. Hij schreef - mede namens ons - een dankbriefje aan de grote geleerde, met nog een paar bijkomende vragen, maar kreeg nooit antwoord. Ach, wat zou het, die man had zoveel aan zijn hoofd,
dat interview was hij vast al lang weer vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten